Deze week belandde de cookiewetgeving weer op de agenda. VVD-er Bart de Liefde wil in de richtlijnen een extra verplichting opnemen. Het Kamerlid vindt dat websites verplicht moeten worden de optie te bieden om cookies expliciet niet te accepteren ook al heeft tot gevolg dat bezoekers de website niet kunnen openen. Hij meent dat websites deze optie, de informatie over het weigeren en de gevolgen nu vaak verstoppen.
Met de vorig jaar in werking getreden cookiewetgeving is bepaald dat bezoekers van websites toestemming moeten geven voor de plaatsing van cookies. Als braafste jongetje van de klas heeft de wetgever echter – tegen Europese richtlijnen in – besloten dat toestemming verlenen via de instellingen van je browser niet voldoende is. We worden daarom getrakteerd op popups of andere vormen van aandachttrekkerij.
De introductie kon al snel op stevige kritiek rekenen. Hoewel de wet er is om de privacy van bezoekers te waarborgen werden websites die slechts gebruikmaken van statistische software als Google Analytics ook verplicht toestemming te vragen. Tegen het einde van 2012 besloot minister Kamp van Economische Zaken de wet aan te passen. Wanneer de statistieken en verdere gegevens niet worden gedeeld met derden is expliciete toestemming niet langer vereist.
De wet is ooit in het leven geroepen om de privacy van bezoekers te garanderen maar lijkt tot nu toe symbolisch van aard. Ook de voorgestelde wijziging zal niets wezenlijks veranderen. Zonder het geven van toestemming gaan veel websites op zwart en dus kiezen bezoekers zonder veel nadenken voor het accepteren van een cookie. De controle op de naleving is bovendien lastig. De OPTA – verantwoordelijk voor de handhaving – controleert op dit moment nog niet op grote schaal. Vanwaar deze symboolpolitiek? De Liefde vroeg ik tot twee keer toe om zijn visie maar helaas kon of wilde hij niet reageren. Een politieke visie achter dit beleid lijkt te ontbreken.