De verhandeling van de zojuist aangehoorde politica brengt Rob vrij direct op één van haar opmerkingen over het onderwijs in ons land. De stelling dat onderwijs niet tot een diploma maar tot een beroep moet leiden vindt hij onbegrijpelijk.
Als kind interesseerde hij zich al voor de geschiedenis. Ridders, kastelen, documentaires maar ook een vak als Latijn leidde uiteindelijk tot een studie geschiedenis in Leiden. Het is zijn overtuiging dat er, zolang er mensen zijn die domme dingen zeggen over de geschiedenis, behoefte is aan mensen die dat kunnen corrigeren. “Het is de passie die je moet volgen. Zonder uitzonderlijke interesse heb je zo veel kennis van geschiedenis natuurlijk niet nodig. Je kunt heel gelukkig worden zonder.”
Voor zijn masterscriptie doet Rob onderzoek naar stadhouders en in het bijzonder naar die ene die naar de naam Maarten van Rossum luisterde. Er maar weinig bekend over de politieke bezigheden van deze heren. Uren spendeert hij daarom in het archief en leest documenten en briefwisselingen uit de zestiende eeuw. Bladerend door zijn notitieblok wijst hij op de Franstalige aantekeningen. “Je probeert droge gegevens om te zetten in een goed verhaal voor het nu.” Zijn onderzoek leerde hem dat de politieke wereld van toen in vele opzichten op de huidige lijkt. “Idealisten, opportunisten en lobbyisten. Ze kwamen en komen voor.” Net zoals dat nu nog steeds het geval is blijkt de werkelijkheid niet zo zwart wit als veelal wordt aangenomen. “Ik vind daarom dat je altijd door moet blijven vragen.” Hij ziet het als een mooi iets het verleden te vertalen naar onderwerpen die nu relevant zijn. De actualiteit lijkt vaak onterecht op zichzelf te staan. Iedereen is vergeten dat Nederland al vijfhonderd jaar een smeltkroes van culturen is en werd opgebouwd door immigranten. “Ik vind mensen niet interessant genoeg om ze te overtuigen van mijn gelijk maar ergens is het enorm storend dat anderen dit alles uit het oog verliezen.”
De geschiedenis leert ons veel, zo meent Rob.