Zoals zo velen was ook ik deze week op An Evening With Brian Solis in Rotterdam. Naast dat het buitengewoon interessant was deed ik een belangrijke ontdekking. Van alles wat ik de afgelopen jaren tijdens mijn studie Communicatiewetenschap heb gehoord ging werkelijk niets over social media. Heb ik zitten slapen? Nee, het onderwerp kwam gewoon niet voor.
Over het algemeen ben ik aardig te spreken over de basis die wordt gelegd tijdens deze studie maar hierin slaan universiteiten en de wetenschap de plank mis. Zoals deze week in een blog van Peter Kerkhof duidelijk werd is de wereld van de wetenschap, hoe tegenstrijdig ook, bang voor verandering. Ook van hen wordt openheid en snelle verandering verwacht maar als student zie je hier nauwelijks iets van terug. De basis met theorieën op het gebied van massamedia wordt gelegd, maar aan het nieuwe tijdperk komt men zeer beperkt toe.
Grote oorzaak van dit ontbreken is de basis van wetenschappelijk onderwijs: De wetenschap. Wetenschap staat bekend om het voortborduren op andermans werk en daarmee werkt zij voort binnen een bepaald kader. Het kader dat gevormd wordt door eerder werk en het verleden biedt weinig ruimte voor snelheid en vernieuwing. Voordat een theoretisch kader is gevormd, een experiment is uitgevoerd, wordt gepubliceerd en doorsijpelt in het onderwijs ben je al gauw enkele jaren verder. Is dit problematisch? Mijn mening is van wel.
Waar je als wetenschappelijk student vroeger werd opgeleid voor de wetenschap vormde het nooit een groot probleem dat achter de praktijk werd aangelopen. Vandaag de dag wordt nog maar een zeer beperkt deel van de studenten voor onderzoek opgeleid en belandt het overgrote deel in het bedrijfsleven. Deze afgestudeerden worden ingezet voor de strategie achter de praktijk. Voor deze strategie is theorie benodigd en dient de praktijk te worden gekend. Organisaties lopen tegen een veranderende wereld aan waarin door nieuwe sociale media openheid, verantwoording en conversatie worden geëist. Om aan deze vraag te kunnen voldoen moet de strategie worden afgestemd aan de hand van opgedane kennis.
Om het wetenschappelijk onderwijs aantrekkelijk te houden is het zaak in te spelen op de turbulente praktijk en studenten vanuit het onderwijs recente informatie te bieden. Dat deze informatie niet altijd wetenschappelijk maar populair is doet niets af aan de waarde. Een kritisch wetenschappelijk student weet deze informatie op waarde te schatten en te koppelen aan (vervolg)onderzoek.
Ik weet niet of deze praktijk kenmerkend is voor mijn opleiding of dat dit aan andere universiteiten vergelijbaar is. Wel weet ik dat elke student communicatiewetenschap maandag aanwezig had moeten zijn voor een volledig beeld van de communicatiewereld. Opleidingen moeten tegemoet komen aan deze vraag door externe interessante sprekers aan te bieden. Niet alleen wetenschappers maar belangrijke personen uit de praktijk zijn essentieel.
Zou Brian Solis tijd hebben om volgende week in mijn collegezaal te verschijnen?