Eigenaar zijn van een bank. Nooit geweten hoe het voelde, tot deze week. Met de redding van SNS is gemeenschapsgeld gemoeid. 280 euro per persoon om precies te zijn. En dat allemaal door mismanagement. Mismanagement dat leidde tot ingrijpen, ingrijpen dat leidde tot reacties. Uit de politiek, maar ook van de man op straat.
Jelle Brandt Corstius riep op om en masse de bonus van ex-topman van Keulen terug te eisen. Waar dat vroeger gepaard ging met brandende fakkels koos Brandt Corstius voor de moderne variant. Hij riep op tot het e-mailen van alle instanties waar van Keulen voor werkte. En met resultaat.
Cees van Lotringen (ex-FD) noemt zijn oproep in de VK van vandaag een vorm van extreem populisme. “Wat ergerlijk en vooral ook zorgelijk is, dat een intelligent mens en kundig journalist als Jelle Brandt Corstius de frustraties van hemzelf en van een hele bevolking over de nu al vijf jaar durende crisis, met al zijn hebzucht, zelfverrijking en wandbeleid, richt op één man.” Hoewel van Lotringen het niet geheel oneens is met het beoogde doel, het terugvorderen van een uitgekeerde bonus, vraagt hij zich hardop af of dit een intelligent iemand past.
In plaats daarvan stelt hij evolutie voor, gebaseerd op een maatschappelijke discussie. Een voorstel geheel passend in de traditie van de oude stempel. Het pleit voor Brandt Corstius dat hij vanuit zijn journalistieke rol onrust aanvoelt. Niet geheel ongefundeerd gezien alle reacties. De gewone man van op straat is de mentaliteit van lekker breed maatschappelijk discussiëren zat. Geheel buiten de eigen macht om wordt gerommeld met geld. Óns geld.
Verandering komt voort uit lullen of poetsen. Brandt Corstius houdt van poetsen, waarvoor hulde!